Ik sta op het perron en er passeert een stroom mensen. Het is donderdagochtend en het is spitsuur. Mensen kijken wezenloos voor zich uit, wachtend op een trein. Sommigen hebben een kop koffie in de hand en een krant onder de arm. Een enkeling praat met een bekende. Maar de meesten zijn alleen. De trein is te laat. Reizigers die al een poos op het perron staan, bewegen een beetje ongedurig.
Ik doe een stap naar achter en mijn blik valt op een jonge vrouw. Ze lijkt zich niet zo bewust van haar omgeving. Ze zingt zachtjes. De muziek die ze door haar koptelefoon hoort, blijft voor de mensen om haar heen onhoorbaar, maar zij staat zachtjes de tekst mee te zingen. Ik kan het niet zo goed verstaan en ze heeft ook niet door dat anderen haar kunnen horen.
Deze jonge vrouw, op weg naar een voor mij onbekende bestemming, zingend op het perron, zet me aan het denken. We zijn niet allemaal ochtendmensen. En niet iedereen geniet van een reis met het openbaar vervoer. Wat maakt dat zij wel staat te zingen en dat de rest voor zich uit staart? Is haar bestemming leuker, of vindt ze de reis er naartoe al prima? In ieder geval maakt ze er het beste van. Ik vermoed dat ze tevreden is over de reis naar haar bestemming en vermoedelijk ook over de bestemming zelf.
Of ze naar haar werk gaat, weet ik niet. Maar ik weet wel dat het gevoel wat ze heeft, eigenlijk bij werk zou moeten horen.
Werkplezier? Wat is dat?
Monitor Arbeid van TNO onderzoekt het werkplezier in Nederland. Al geruime tijd ervaart maar een deel van werkend Nederland werkplezier. In 2017 gaf slechts 17% van de werknemers aan zeer tevreden te zijn over zijn of haar werk. Ja, zeer tevreden. Dat is inderdaad niet voor iedereen weggelegd.
Maar dan nog; er zijn dus maar weinig mensen die zingend naar hun werk afreizen. Vanmorgen zag ik er een paar, waarvan er één daadwerkelijk zong.
Zingend naar je werk is misschien wat overdreven. En zingen op een perron wordt voor de meesten van ons ook een beetje ongemakkelijk.
Werkgeluk of werkplezier?
Eigenlijk maakt het niet uit. In het buiteland is werkgeluk als woord wat meer geaccepteerd. Werkgelukt roept hier soms wat irritatie op. Maar hoe het ook noemt, er wordt hetzelfde mee bedoeld. Want werkgeluk ontstaat wanneer er sprake is van PERMA(H): Hoe meer positieve emoties (P), betrokkenheid (E), relaties (R), zingeving (M), resultaten (A) en gezondheid (H) je ervaart, hoe gelukkiger je bent op je werk.
Met andere woorden, werkgeluk is:
- Samen successen vieren, lol hebben samen, een compliment krijgen en geven, elkaar bedanken voor aangeboden hulp of advies, jezelf ontwikkelen, nieuwe dingen leren, ruimte om fouten te maken zonder daarvoor gestraft te worden, kwetsbaar kunnen zijn, een teamuitje, bedrijfsfeesten, tradities, trots zijn.
- Weten waar je aan bijdraagt, je eigen aandeel in het succes terugzien, ergens voor gevraagd worden, ergens bij betrokken worden, onderdeel van een team of groep zijn, ook kritisch mogen zijn.
- Samenwerken, zorgen en twijfels kunnen bespreken, collega’s beter leren kennen, elkaar respecteren, naar elkaar luisteren, bereid zijn om een compromis te sluiten omwille van de samenwerking,
- Je nuttig voelen, het grotere doel zien en je daarmee verbonden voelen, van betekenis zijn en weten voor wie of voor wat, onderdeel van de oplossing zijn.
- Werk levert ook energie op, enige invloed op je eigen tijd en agenda hebben, na je werk nog energie hebben om te koken, te sporten of voor je gezin, overdag ook tijd hebben om te herstellen, je pauzes kunnen nemen, haalbare doelen, op tijd naar huis kunnen gaan, stress is van tijdelijke aard, je kan werk overdragen als het moet, je grenzen aan kunnen geven.
Werkgeluk wordt al een paar jaar onderzocht en het cijfer fluctueert tussen 7,1 en 7,2. Het cijfer dat medewerkers geven aan hun privegeluk hangt sterk samen met hun cijfer voor werkgeluk. Wie thuis geen zorgen heeft, ervaart dus sowieso meer werkgeluk. Verder valt op dat cijfers in de zorg wat afwijken. Daar wordt iets minder wergeluk ervaren.
Uit hetzelfde onderzoek (2023) blijkt tevens dat de beleving van werkgeluk erg afhangt van de leidinggevende.
De vraag is natuurlijk; sta je wel eens stil bij je eigen werkplezier?
- Hoe was het drie jaar geleden?
- En vorig jaar?
- En hoe ervaar je jouw baan nu?
- Verwacht je dat het volgend jaar leuker wordt?
- Of verandert er veel in negatieve zin?
Als je dat laatste verwacht, dan is het heel verstandig om snel in actie te komen.
Ontevreden over je werk? Dat kan ziekmakend zijn.
Jaarlijks heeft ruim 1 miljoen mensen te kampen met burn out-klachten. Een flink deel daarvan wijt dat aan werk en werkomstandigheden. Onvrede over werk is een ziek-maker en daar kan je zelf wat aan doen door op tijd prioriteit te maken van je eigen loopbaan. Met burn-out klachten naar ander werk zoeken is geen succes. Langdurig met burn-out klachten thuiszitten, maakt de situatie nog vervelender. Ander werk vinden is dan voorlopig vrijwel uitgesloten.
Voorkom dat het zo ver komt. Ga er over in gesprek met je leidinggevende, een HR-adviseur. Zij kunnen meedenken, want ze zijn er ook bij gebaat dat je niet ziek thuis komt te zitten en weer voldoening uit je werk haalt. Een win-win situatie dus.
Een coachtraject is vaak de uitkomst van een gesprek met een manager of HR adviseur. Wil je er mij met mij over in gesprek? Plan dan een vrijblijvend gesprek in.
